Pierwszy rok bloga.

A tak naprawdę pierwsza rocznica minęła 1 czerwca, czyli w piątek. Jednak jakoś nie było sposobności, by wtedy napisać chociaż kilka słów. Ostatnio mam tyle na głowie, że w ogóle przestałam cokolwiek oglądać, nie mówiąc już o udzielaniu się na blogu. Ale zostawmy to, bo w końcu nie o tym miałam pisać.

Samej mi się nie chce wierzyć, że to już rok czasu minął, kiedy przysiadłam przed komputerem i założyłam bloga z recenzjami, chociaż pojęcie jakie wtedy miałam o azjatyckim kinie, można porównać do tego, jaką mam  przez całe życie o fizyce. Co jak widać, szczególnie mocno odbijało się na moich pierwszych tekstach, w których wprost aż roi się od błędów.

W międzyczasie powiększyła się również moja wiedza na temat azjatyckich gwiazd; [ może nie zawsze były to rzeczy, o których koniecznie bym chciała wiedzieć^^]od takich prostych wiadomości, jak data urodzenia i grupa krwi, bo zupełne głupoty, jak imię psa czy ukochanego misia z dzieciństwa.Oprócz tego miałam okazję dowiedzieć się, kto ostatnio zasnął za kierownica, kto lubi chodzić nago po domu, komu nigdy nie chce się zapinać rozporka, kto prawie utonął w dzieciństwie, a nawet komu wypadł ząb^^ [ czemu inne rzeczy nie wchodzą mi do głowy tak łatwo?].

Rok też mi wystarczył, by się dobitnie przekonać, że  moje zainteresowania już daleko wybiegły poza zwykle pisanie recenzji i szczerze mówiąc, mam już tego po dziurki w nosie. Dlatego na nieokreślony czas biorę sobie urlop od ich pisania. Aktualnie bardziej chciałabym się skupić na tym, co miało być wcześniej tylko dodatkiem, a czego praktycznie nie zdążyłam wcielić w życie, bo nie mogłam znaleźć na to czasu pomiędzy jedną, a drugą recenzją. Od teraz Ajia no eiga będzie można bardziej uznać za bloga poświęconego pięknym skośnookim panom [ i paniom również, żeby nie było dyskryminacji] oraz ogólnie szeroko pojętej azjatyckiej popkulturze [ pewnie głównie japońskiej], w minimalnym stopniu skupiając się na zwykłych recenzjach.  Muszę odpocząć od nich, po prostu i wypróbować się w czymś innym.

Zresztą, uprzednia forma bloga ogranicza mi nieco pole do tematyki, którą mogłabym poruszać.

Mam nadzieję tylko, że przy takich ambitnych planach zmiany, bloga szlag nie trafi.