Kwiat śniegu i sekretny wachlarz- Lisa See

Świat w którym kobieta to tylko przedmiot, której specyficzne cechy decydują jaką osiągnie wartość na rynku. Świat, gdzie jej główną rolą jest wyłącznie wyjście za mąż, urodzenie synów, a potem usługiwanie całej rodzinie. Świat napiętnowany bólem i cierpieniem. Ale i w tym świecie znajduje się światełko w tunelu- przyjaźń, która umożliwia przetrwanie nawet w  najtrudniejszych chwilach.

Autor: Lisa See

Rok wydania: 2005

Wydawnictwo: Świat książki

Ilość stron: 352

Chiny, XIX wiek. Sześcioletnia Lilia jako jedna z trzech córek nie ma w rodzinie praktycznie żadnych praw. Jest chowana jedynie po to, by któregoś dnia zostać sprzedana mężczyźnie, który pojmie ją za żonę, a ona urodzi mu dzieci, najlepiej synów. Chociaż sama pochodzi z biednej rolniczej rodziny, ma szansę na zawarcie małżeństwa z zamożnym synem naczelnika sąsiedniej wioski. Stało się tam za pośrednictwem wróżbity, który zauważył w dziewczynce spory potencjał i uważał, że kiedy przejdzie proces krępowania stóp, ich rozmiar będzie wprost idealny, co sprawi, że jej wartość niezwykle wzrośnie. A żeby jeszcze bardziej go podnieść, zawarto związek laotong, który polegał na zaprzysiężeniu pomiędzy dwoma takimi „samymi” dziewczynkami; zgadzać się między innymi miała data urodzenia i data rozpoczęcia krępowania stóp. W ten sposób Lilia poznaje swoją rówieśniczkę- Kwiat Śniegu i chociaż mieszkają w dwóch odległych wioskach, stają się praktycznie nierozłączne. A źródłem dzięki któremu przekazywały sobie informacje, jest właśnie sekretny wachlarz, na którym starannie zapisywały wiadomości w sekretnym piśmie nu shu, znanym tylko kobietom.  To właśnie dzięki temu pismu i wachlarzowi, przeżywały najpiękniejsze chwile w swoim życiu, ale jednocześnie i on niszczy wszystko, wywołując pewne, wielkie nieporozumienie.

Przyznam, że kultura chińska nigdy mnie jakoś specjalnie nie interesowała, książkę kupiłam jedynie dlatego, że była stosunkowo niedroga. Ale w każdym bądź razie, raczej nie żałuję zakupu. Przeczytałam ją naprawdę szybko, praktycznie w całości podczas dyżuru, a potem jeszcze kończyłam w autobusie. Kwiat śniegu i sekretny wachlarz, to naprawdę piękna historia o przyjaźni dwóch kobiet. Wielkiej przyjaźni pomimo różnicy klas społecznych, która pomogła im przeżyć lata cierpień spowodowane krępowaniem stóp, ukoić ból, gdy po zamążpójściu musiały opuścić swoje rodziny, pozwoliła dzielić wszystkie drobnostki i małe radości, które miały w swym życiu. Autorka przenikliwie opisuje, jaką pozycję miały chińskie kobiety w tamtym czasach. O tym, że poddawane były okropnemu zabiegowi krępowania stóp, bo ich rozmiar miał decydować o ich przyszłości. O tym, że jako córki były na końcu rodzinnej hierarchii i awansować mogły jedynie, kiedy ich mąż był pierworodnym, a ich pierwszym dzieckiem był syn. Na dodatek, praktycznie całe życie spędzały zamknięte w domu [ nie licząc możliwości odwiedzenia rodziny w czasie świąt i wizyt w świątyni], zajmując się wszystkim obowiązkom i usługując reszcie domowników. Ich jedyną rozrywką było pisanie listów w nu shu, którego uczyły się od wczesnego dzieciństwa. 

Autorka powieści- Lisa See

Jeśli chodzi o sam proces krępowania stóp to jest on po prostu przerażający, a jak się jeszcze naoglądałam zdjęć, to już w ogóle niedobrze mi się zrobiło. Nie opublikuję ich tutaj, bo wolę nie zawierać tutaj treści drastycznych, ale jeśli ktoś jest naprawdę ciekaw, to wystarczy wpisać w Google. Samo krępowanie polega  mniej więcej na tym, że palce są wyginane aż do pięty i związane bardzo ciasnym bandażem. Potem każe się takiej małej dziewczynce [ bowiem robiło się to zazwyczaj u ok. 6-letnich dzieci] chodzić, by stopniowo połamały się wszystkie kości w stopie. Pozostaje mi się tylko domyślać, jaki to musiał być ból… Wyobraźcie sobie, że idealny rozmiar stóp, nazywany „złotym lotosem”, wynosił 7 centymetrów! Czyli gdzieś długości kciuka dorosłej osoby. A im mniejsze stópki, tym kobieta miała większą szansę na dobre zamążpójście, a tym samym na awans społeczny [ jak w przypadku głównej bohaterki]. Jeśli zaś z jakiś powodów nie przeszła krępowania, to albo zostawała sprzedawana na służbę, albo jako „mała synowa”, której główną rolą było zajmowanie miejsca w łóżku żony jakiegoś mężczyzny, gdy ta nie mogła urodzić mu syna. To jest tak samo straszne, jak obrzezanie w afrykańskich krajach, ale z tą różnicą, że krępowanie zostało na szczęście już całkowicie zabronione. Jako przedstawicielka płci pięknej, czytając takie książki, naprawdę się cieszę, że urodziłam się w cywilizowanym kraju, gdzie żadne podobne temu rytuały nie są u nas wykonywane. Najgorsze jest to, że kobiety wychowywane w tych kulturach nie uważają tego za nic złego, skoro przechodziły to wcześniej ich matki i babki, a potem one to samo zrobią swoim córkom. Dobrze, że chociaż w Chinach przerwano tą zaściankowość i całkowicie zakazano tej okropnej procedury.

Książka nawet doczekała się filmowej adaptacji w 2011 roku, wyreżyserowanej przez chińskiego reżysera, Wayne Wanga. O samej ekranizacji dowiedziałam się dopiero podczas pisania recenzji, ale sama świadomość, że powstał w USA skutecznie zniechęca mnie do tego, żeby ją oglądać. A jak zobaczyłam zwiastun, to już w ogóle- scenarzystę albo za bardzo powiodła fantazja, albo pomylił powieści. Cały czas byłam przekonana, że akcja toczy się w Chinach w XIX wieku, a tam mamy cywilizację rodem z teraźniejszości i  na dodatek znów mówią po angielsku… ach ta amerykańska fantazja.

Moja ocena: 8/10