Vampire Prosecutor

 Prokurator nie ma łatwego życia.  Nie dość, że musi praktycznie codziennie oglądać trupy, użerać się ludźmi, którzy kłamią gorzej niż nastolatki rodzicom, to jeszcze na rozwiązanie sprawy ma tylko czterdziestopięciominutowy odcinek. Inaczej się ma sprawa, gdy ten prokurator jest wampirem… Jeśli ktoś obawia się brokatu, żelu we włosach, domalowanych kaloryferków i emowatych nastolatek uwieszonych na ramieniu, niech siedzi spokojnie. To nie ta bajka. 

Typ: serial

Ilość odcinków: 12

Czas trwania: 60 minut

Gatunek: kryminalny, fantasty

Rok: 2011

Kraj: Korea

Reżyseria: Kim Byung-Soo

Scenariusz: Yang Jin-Ah

Obsada: Yeon Jeong-Hun, Lee Young-Ah, Lee Won-Jong, Jang Hyun-Sung i inni.

 Prokurator Min Tae Yeon [Yeon Jeong Hun] od wielu lat szuka mordercy swojej młodszej siostry. Pewnego dnia, w czasie pościgu za podejrzanym ulega poważnemu wypadkowi. Wtedy pojawia się tajemniczy osobnik, który zabija ściganego, a jego samego kąsa, tym samym zamieniając go w wampira. Aktualnie,  Tae Yeon wraz z zespołem składającym się z jego najlepszego przyjaciela, Hwang Sun Beoma [Lee Won Jong], który jako jedyny zna jego tajemnicę, pani prokurator- Yu Jeong In [Lee Young-Ah] i analityka Choe Dong Maena [ Ju Jeong Kim], zajmuje się rozwiązywaniem spraw związanych z brutalnymi morderstwami. W pracy niewątpliwie pomagają mu jego wampirze zdolności; już sam zapach krwi pomaga mu w poznaniu, co mniej więcej działo się na miejscu zbrodni, a gdy jej skosztuje, ma możliwość zobaczenia ostatnie kilka chwil życia ofiary. 

Vampire Prosecutor z pewnością nie jest dramą, od której można wymagać specjalnie rozbudowanych  charakterów głównych bohaterów. Tae Yeon jest po prostu milczącym typem, który czasem się uśmiechnie, albo pokaże zęby w czasie bijatyk, Sun Beom, w jednej chwili z żartownisia zmienia się w ostrego kolesia, który nie prośbami, a groźbami wyciąga prawdę z podejrzanych. Dong Maen jest po prostu uroczy, a Jeong In zbyt ambitna i ciekawska. I przez dwanaście odcinków nic się specjalnie na tym polu nie zmienia, nie rozwijają się jakoś szczególnie, ani nie dowiadujemy się o nich nie wiadomo czego [ na przykład tego, jak Sun Beom dowiedział się, że jego przyjaciel jest wampirem]- zazwyczaj oglądamy ich po prostu w ramkach codziennej pracy, nie wkraczającej w strefę prywatnego życia.  Bowiem, tak naprawdę główni bohaterowie schodzą na dalszy plan, a na przód wysuwają się często dość wyszukane morderstwa, a wraz z nimi postaci w to zamieszane. Jako, że fabuła prezentuje się jeden epizod= jedna sprawa, pojawia się ich naprawdę sporo. 

O obsadzie nie mam co specjalnie się rozpisywać, bo to moja pierwsza koreańska drama, więc żadne nazwisko ani twarz nie jest mi znana.  Jedynie co mi tak przeszkadzało, to niemożliwie wielka ilość makijażu [ zwłaszcza te oczy pomalowane eyelinerem!], jaką miał na sobie odtwórca głównej roli. Rozumiem doskonale, że u aktorów jest on niezbędny, żeby wszystko dobrze wyglądało w kamerze, ale chyba nie powinno się to tak strasznie rzucać w oczy, a już zwłaszcza u faceta. Tak jeszcze z innej beczki mówiąc, patrząc na plakat nie ma się co sugerować co do jego wyglądu, bo ludzie odpowiedzialni za jego wytworzenie naprawdę mocno przedobrzyli z Photoshopem.

Jakby nie patrzeć, wampiryzm to teraz niesamowicie sprzedajny chwyt marketingowy, zwłaszcza po zachodniej stronie świata. Wystarczy, że wciśnie się w serial do roli wampirów, kilku przystojnych panów, z żelem na włosach, jakąś nieśmiałą nastolatkę i zagwarantuje trójkącik miłosny, to z góry wiadome jest, że będzie rozchwytywana przez nastolatki [ jak się okazuje, wiele z nich marzy o romansie z istotą innego gatunku. ], nawet jeśli to jest chłam, nie wykazujący inteligencji wyższej niż poziom podłogi. I chociaż drama idzie w całkiem inną stronę, to głównemu bohaterowi i tak daleko do bestii, jaką pierwotnie są wampiry. Spokojnie spaceruje sobie w dzień, we słońcu [ ale przynajmniej nie świeci się jak kula dyskotekowa], nie dostaje spazmów na widok krzyżyków i srebra. Może nie ma żelu do włosów, ale jest eyeliner.  Ale w przypadku Vampire Prosecutor fakt występowania tam wampirów, nie ma jakiegoś specjalnego znaczenia, twórcy nie trudzili się specjalnie w przedstawianiu świata tych istot [ poza tymi kilkoma szczegółami]. To po prostu spoiwo łączące te dwanaście odcinków w jedną całość. 

Większą uwagę przywiązują tutaj wątki kryminalne. I muszę przyznać, że oglądałam je z naprawdę dużym zainteresowaniem [ no, może pierwsze trzy historie podobały mi się tak sobie i jeden z końcowych odcinków]. Widać tutaj inspirację amerykańskimi produkcjami takimi jak chociażby CSI czy NCIS, jak chociażby to, że mają swój stały motyw, przewijający się przez każdy odcinek. W tym przypadku jest to chociażby podobne zbieranie dowodów i przesłuchiwanie świadków oraz moment, kiedy Tae Yeon pije krew zamordowanych osób, a ona w rytm fajnej muzyczki wędruje sobie do serca i efekty slow motion, przedstawiające najczęściej sposób, w jaki zginęły ofiary. Będąc już przy efektach specjalnych, każdy kto widział chociaż kilka dram, wie, że akurat pod tym względem widzowie nie są wyjątkowo rozpieszczani, jednak patrząc na inne produkcje, można śmiało powiedzieć, że w Vampire Prosecutor naprawdę się do tego przyłożono, odcinkach. Jedynie może świecące się na niebieskie oczy momentami wyglądały jak pomalowane w paincie, ale to tak drobny szczególik,  że nie warto nim sobie zawracać głowy. 

Reasumując, Vampire Prosecutor to naprawdę dobra drama. Zwłaszcza dla miłośników serii kryminalnych, którzy po prostu cieszą się rozrywką, nie próbując się doszukiwać logiki tam gdzie jej nie ma. Piszę to, bo miałam okazję spotkać się z osobami, które na upartego próbowały doszukiwać się najmniejszych niezgodności z rzeczywistością. Ale wydaje mi się, że za normalne można uznać w tego typu produkcjach, że wszystkie standardowe procedury śledztwa ukazane są w wersji turbo. Zresztą, kto by chciał oglądać, jak przez trzy odcinki badają jedną próbkę DNA?  Chyba nie ma w tym nic fascynującego… Nawet jeśli nie należy się do fanów wampirów, nie ma co z góry skreślać tej pozycji tylko dlatego, że jest nich główny bohater. Ja osobiście nie żałuję czasu poświęconego tej produkcji i na pewno z wielką przyjemnością sięgnę po drugi sezon, który już został zapowiedziany na lato.

Moja ocena: 9/10

ZWIASTUN: